abjūrō, āvī, ātum, āre, tr., nier par un faux serment : Serv. En. 8, 263 ; pecuniam Pl. Rud. 14, nier une dette par serment, cf. Curc. 496 ; Sall. C. 25, 4 ; Cic. Att. 1, 8, 3 ; Virg. En. 8, 263.

↣ arch. abjurassit = abjuraverit Pl. Pers. 478.