abnĕgō, āvī, ātum, āre, tr.

¶ 1 refuser absolument, alicui aliquid, qqch. à qqn : Virg. En. 7, 424 ; Hor. O. 1, 35, 22 ||
[avec inf.] se refuser à : Virg. G. 3, 456 ; En. 2, 637

¶ 2 renier [un dépôt] : Sen. Ben. 4, 26, 3 ; Plin. Min. Ep. 10, 96, 7 ; Juv. 13, 94.