aurītus,  a, um (auris),
¶ 1  qui a de longues oreilles :
Virg.  G. 1, 308 ;
Ov.  Am. 2, 7, 15 ;
Mart.  7, 87, 1
¶ 2  qui entend, attentif :
Pl.  As. 4 ;
Mil. 608 ;
Hor.  O. 1, 12, 11
¶ 3  fait en forme d'oreille :
Plin.  10, 136
¶ 4  muni d'orillons :
Pall.  1, 42, 1.
    
    
                            
                            