condemnātĭō, ōnis, f. (condemno), condamnation :
Cic. Clu. 135 ;
condemnatio pecuniaria
Dig. 2, 10, 5,
peine pécuniaire ; condemnationem facere
Dig. 42, 1, 59,
condamner ; condemnationem facere
Cod. Just. 8, 14, 8,
obtenir gain de cause [accusateur].