conjūrātus, a, um, part. de conjuro, lié par serment, conjuré : Ov. M. 5, 150 ; 12, 6 ; testes conjurati Cic. Font. 21, témoins ligués ensemble ||
pl. pris substt : conjurati Cic. Cat. 4, 20, etc., conjurés ||
v. conjuro.