conjūrātus, a, um, part. de conjuro, lié par serment, conjuré :
Ov. M. 5, 150 ;
12, 6 ; testes conjurati
Cic. Font. 21,
témoins ligués ensemble ||
pl. pris substt : conjuratiCic. Cat. 4, 20, etc.,
conjurés ||
v. conjuro.
pl. pris substt : conjurati
v. conjuro.