2 cōnsternō, strāvī, strātum, sternĕre, tr.,

¶ 1 couvrir, joncher : forum corporibus civium Cic. Sest. 85, joncher le forum de cadavres de citoyens ; contabulationem summam lateribus lutoque Cæs. C. 2, 9, 3, revêtir le dessus du plancher de briques et de mortier, cf. 2, 15, 2 ||
maria constrata esse Sall. C. 13, 1, [rappeler] que la mer a été couverte de chaussées ||
navis constrata, v. constratus ||
[poét.] terram consternere tergo Virg. En. 12, 543, couvrir la terre de son corps (abattu), cf. Cic. Arat. 34, 433 ; Lucr. 5, 1333

¶ 2 abattre, renverser : Enn. Ann. 189 ; Apul. Apol. 45

¶ 3 aplanir : Lact. Inst. 3, 24, 8.