contĭnēns, entis, part. prés. de contineo, pris adjt :
¶ 1 joint à, attenant à (alicui rei, cum aliqua re, à qqch) :
Cic. Cæc. 11 ;
Nat. 2, 117 ;
Fam. 15, 2, 2
||
pl. n. continentia, lieux avoisinants :Plin. 18, 215
¶ 2 qui se tient, continu : terra continens
Cic. Rep. 2, 6
et contĭnēns, tis, f., continent :
Cæs. G. 4, 28, 3 ;
5, 2, 3, etc.
||
continentibus diebusCæs. C. 3, 84, 2,
les jours suivants ; labor continens
Cæs. G. 7, 24, 1,
travail ininterrompu ; oratio
Cic. Tusc. 1, 17,
exposé suivi
¶ 3 continent, sobre, tempérant :
Cic. Tusc. 4, 36 ;
Att. 6, 6, 3 ;
non continentior in vita hominum quam in pecunia
Cæs. C. 1, 23, 4,
aussi respectueux de la vie des hommes que de leur argent ; moderatissimi homines et continentissimi
Cic. Arch. 16,
les plus modérés et les plus sages des hommes
¶ 4 [rhét.] contĭnēns, tis, n., l'essentiel, le principal [dans une cause] :
Quint. 3, 6, 104 ;
3, 11, 9 ; continentia causarum
Cic. Part. 103,
les points essentiels des procès, cf. Top. 95.
pl. n. continentia, lieux avoisinants :
continentibus diebus