convīcĭor, ātus sum, ārī (convicium), intr., injurier, insulter bruyamment, invectiver : Varro R. 2, 5, 1 ; Liv. 42, 41, 3 ||
alicui : Petr. 93, 4 ; Quint. 3, 8, 69. ↣ convicio, āre : B. Hisp. 33, 2 ; Orig. Matth. 18, 125.