cornīx, īcis, f. corneille [oiseau] : Cic. Tusc. 3, 69 ; cornicum oculos configere [prov.] Cic. Mur. 25, crever les yeux des corneilles = tromper les plus clairvoyants ; [abrév.] «cornici oculum», ut dicitur Cic. Fl. 46 = il trompa plus habile que lui.