2 crŭcĭātŭs, ūs, m. (crucio),

¶ 1 torture, supplice : in cruciatum dari Cic. Amer. 119, être livré au bourreau (Cæs. G. 1, 31, 12) ; abi in malum cruciatum Pl. Aul. 459, va te faire pendre ||
[fig.] tourments, souffrance : Cic. Cat. 4, 10

¶ 2 pl., instruments de torture : Cic. Verr. 2, 5, 163.