crūdēlis, e (crudus), dur, cruel, inhumain : crudelis in aliquem Cic. Phil. 5, 22, cruel envers qqn ; crudelis necessitas Cic. Tusc. 3, 60, nécessité cruelle ; crudelis tanto amori Prop. 2, 26, 45, insensible à tant d'amour ||
n. crūdēle pris advt, cruellement : Stat. Th. 3, 211 ||
crudelior Cic. Att. 10, 11, 3 ; -issimus Cic. Mil. 38 ; Verr. 2, 4, 73.