Retour
cūnctātīvē,
Page numérisée
2 Cūnctātŏr,
Ouvrir
1 cūnctātŏr,
ōris,
m.
(cunctor),
temporiseur, qui aime à prendre son temps, circonspect, hésitant :
Cæl.
d.
Cic.
Fam.
8, 10, 3 ;
Liv.
6, 23, 5 ;
non cunctator iniqui
Stat.
Th.
3, 79,
prompt à l'injustice.