cūnctor, ātus sum, ārī, intr., temporiser, tarder, hésiter, balancer : cunctando bellum gerebat Liv. 21, 24, 10, il faisait la guerre en temporisant ; non est cunctandum profiteri Cic. Tim. 3, il faut reconnaître sans hésiter ; non cunctandum existimavit quin... Cæs. G. 3, 23, 7, il pensa qu'il ne fallait pas hésiter à... ||
séjourner, s'arrêter : diutius in vita Cic. Tusc. 1, 111, prolonger son existence ||
[poét.] cunctatur olivum Lucr. 2, 392, l'huile coule lentement. ↣ sens pass., v. cuncto.