dēspōnsĭō, ōnis, f. (despondeo),

¶ 1 fiançailles : Hier. Jovin. 1, 3

¶ 2 désespoir : C. Aur. Acut. 3, 18, 176 ; desponsio animi C. Aur. Acut. 2, 32, 167, même sens.