dĭădēma, ătis (gén. pl. um et ōrum d'après Char. 42, 32), n. (διάδημα), diadème, bandeau royal : Cic. Phil. 2, 85 ||
dĭădēma, æ, f., arch., Pompon. Com. 163 ; Apul. M. 10, 30.