2 Dīdō, ūs et ōnis, f. (Διδώ), Didon [épouse de Sichée, fonda Carthage] : Virg. En. 1, 299, etc. ||
gén. us Cornutus d. Char. 127, 21 ; ōnis Just. 11, 10, 13 ; Aug. Conf. 1, 13 ; Macr. Sat. 4, 3, 6 ; acc. Dido Virg. En. 4, 383.