disceptātĭō,  ōnis, f. (discepto),
¶ 1  débat, discussion, contestation : juris disceptatio
Cic.  Mil. 23,
discussion sur un point de droit ; disceptatio verborum
Liv.  21, 19, 2,
question de mots || 
[abst]Cic.  Off. 1, 34 ;
Dej. 5
¶ 2  examen, jugement, décision : disceptatio arbitrorum
Quint.  11, 1, 43,
décision d'arbitres.
    
    [abst]
                            
                            