disceptātĭō, ōnis, f. (discepto),
¶ 1 débat, discussion, contestation : juris disceptatio
Cic. Mil. 23,
discussion sur un point de droit ; disceptatio verborum
Liv. 21, 19, 2,
question de mots ||
[abst]Cic. Off. 1, 34 ;
Dej. 5
¶ 2 examen, jugement, décision : disceptatio arbitrorum
Quint. 11, 1, 43,
décision d'arbitres.
[abst]