ĕgēnus, a, um (egeo), qui manque, privé : [avec gén.] Virg. En. 1, 599 ; Liv. 9, 6, 4 ; Tac. Ann. 1, 53 ; [avec abl.] Tac. Ann. 12, 46 ||
in rebus egenis Virg. En. 6, 91, dans la détresse ||
subst. n. egenum : in egeno Col. Rust. 3, 10, dans un sol pauvre ||
susbt. m., un pauvre : Vulg. Psalm. 34, 10.