fervĭdus, a, um (ferveo),
¶ 1 bouillant, bouillonnant :
Hor. O. 1, 9, 10 ;
Epo. 11, 14 ; [fig.]
Cic. Br. 241 ;
288 ; -dior
Cic. Br. 108
¶ 2 brûlant, ardent :
Cic. Nat. 2, 27 ;
Lucr. 5, 204 ;
-dissimus
Curt. 3, 5, 1
¶ 3 [fig.] ardent, bouillant, emporté :
Hor. P. 116 ;
Liv. 27, 33, 10 ;
fervidus ira
Virg. En. 9, 736,
exaspéré.