fervĭdus, a, um (ferveo),

¶ 1 bouillant, bouillonnant : Hor. O. 1, 9, 10 ; Epo. 11, 14 ; [fig.] Cic. Br. 241 ; 288 ; -dior Cic. Br. 108

¶ 2 brûlant, ardent : Cic. Nat. 2, 27 ; Lucr. 5, 204 ; -dissimus Curt. 3, 5, 1

¶ 3 [fig.] ardent, bouillant, emporté : Hor. P. 116 ; Liv. 27, 33, 10 ; fervidus ira Virg. En. 9, 736, exaspéré.