păvĭtō, āvī, āre, fréq. de paveo,

¶ 1 intr., être effrayé : prosequitur pavitans Virg. En. 2, 107, il poursuit en tremblant ||
avoir le frisson : Ter. Hec. 321

¶ 2 tr., craindre : Lucr. 2, 57.