prōdĭgĭōsus, a, um (prodigium), prodigieux, qui tient du prodige, merveilleux : Ov. M. 13, 968 ||
monstrueux : Quint. 1, 1, 2 ||
prodigieux, inouï : Juv. 13, 62 ||
-osior Treb. Tyr. 31, 7.