pŭgĭl, ĭlis, m. (cf. pugnus, πυγμή, πύξ), athlète pour l'exercice du pugilat, pugiliste, boxeur : Cic. Tusc. 2, 40 ; 2, 56 ; Br. 243 ||
os pugilis Asin. Gall. d. Suet. Gramm. 22, impudence. ↣ pūgil Prud. Symm. 2, 516.