pūgĭō, ōnis, m. (pungo), poignard : Cic. Phil. 2, 28 ; Tac. H. 4, 29 ||
signe du pouvoir des empereurs, droit de vie et de mort : Suet. Galba 11 ; Vitell. 15 ; Tac. H. 3, 68 ; cf. Tac. H. 1, 43 ||
[fig.] plumbeus pugio Cic. Fin. 4, 48, poignard de plomb, pauvre argument.