sătĭās, ātis f. (satis), [ordint au nom.] satiété [pr. et fig.] : Lucr. 2, 1038 ; 5, 1391 ; Pl. Ps. 335 ; Ter. Hec. 594 ; Eun. 973 ; ad satiatem Lucr. 5, 39, en surabondance.