stĕrĭlis, e (cf. στεῖρα),
¶ 1 infécond, stérile :
Virg. G. 2, 70 ;
En. 3, 141 ;
6, 251 ;
Hor. P. 65
||
[poét.] qui rend stérile :Hor. O. 3, 23, 6 ;
Plin. 17, 157
||
[avec gén.] sterilis baccarumPlin. 15, 130,
sans fruits, cf.
Plin. 33, 119 ; [avec abl.]
Lucr. 2, 845
¶ 2 [fig.] qui ne rapporte rien :
a) sterilis epistula
Plin. Min. Ep. 5, 2, 2,
lettre que n'accompagne aucun cadeau ;
b) Februarius sterilis erit
Cic. Q. 2, 10, 2,
Février sera sans résultat ; pax
Tac. Ann. 1, 17,
paix stérile ; amor
Ov. M. 1, 496,
amour vain, non payé de retour ||
[avec gén.] virtutum sterile sæculumTac. H. 1, 3,
siècle stérile en vertus ; [avec abl.]
Plin. Min. Pan. 56, 2.
↣ pl. n. sterila
Lucr. 2, 845,
d'une forme sterilus a, um ||
abl. sterile au lieu de sterili*Apic. 7, 258
||
steriliorVarro R. 3, 9, 6.
[poét.] qui rend stérile :
[avec gén.] sterilis baccarum
[avec gén.] virtutum sterile sæculum
abl. sterile au lieu de sterili
sterilior