sŭpernus, a, um, (super), placé en haut, d'en haut, supérieur : Lucr. 5, 647 ; Ov. M. 15, 128 ; Gell. 2, 30, 9 ||
ex supernis Gell. 9, 1, 2 ; de supernis Vitr. Arch. 10, 7, 3, d'en haut, du haut.