testĭfĭcātĭō, ōnis, f. (testificor),

¶ 1 déposition, témoignage : Cic. Verr. 2, 4, 92 ; 5, 102 ; Mur. 49 ; Br. 277

¶ 2 [en gén.] attestation, témoignage, preuve : Cic. Fam. 1, 1, 2 ; Phil. 9, 15.