tĕtrachmum, ī, n. (τέτραχμον), pièce d'argent grecque de quatre drachmes : sing., Mæcian. Distr. 45 ; pl., Cassius d. Cic. Fam. 12, 13, 4 ; Liv. 34, 52, 6. ↣ gén. pl. ōrum Liv. 37, 59, 4 et um Liv. 37, 46, 3.