cōnsōlō, āre,

¶ 1 c. consolor, Varro Men. 347 (Prisc. Gramm. 8, 25)

¶ 2 pass. consolari Aug. Conf. 6, 1, 1 : consolatus Just. 22, 6, 4, encouragé ||
[sens réfl.] se consoler : Q. Metell. d. Gell. 15, 13, 6 ; Pollio d. Prisc. Gramm. 8, 18.