Retour
dēstĭtŭō,
Page numérisée
dēstĭtūtŏr,
Ouvrir
dēstĭtūtĭō,
ōnis,
f.
(destituo),
¶ 1
action d'abandonner, abandon :
Suet.
Dom.
14
¶ 2
manque de parole, trahison [d'un débiteur] :
Cic.
Clu.
71
¶ 3
ad destitutionem peccati
Vulg.
Hebr.
9, 26,
pour abolir le péché.